بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿النحل، 0﴾
أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلاَ تَسْتَعْجِلُوهُ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ (1)
[ هان ] امر خدا دررسید ، پس در آن شتاب مکنید . او منزّه و فراتر است از آنچه [ با وى ] شریک مىسازند .
﴿النحل، 1﴾
یُنَزِّلُ الْمَلاَئِکَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنْذِرُوا أَنَّهُ لاَ إِلٰهَ إِلاَّ أَنَا فَاتَّقُونِ (2)
فرشتگان را با « روح » ، به فرمان خود ، بر هر کس از بندگانش که بخواهد نازل مىکند ، که بیم دهید که معبودى جز من نیست . پس ، از من پروا کنید .
﴿النحل، 2﴾
خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ تَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ (3)
آسمانها و زمین را به حق آفریده است . او فراتر است از آنچه [ با وى ] شریک مىگردانند .
﴿النحل، 3﴾
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُبِینٌ (4)
انسان را از نطفهاى آفریده است ، آن گاه ستیزهجویى آشکار است .
﴿النحل، 4﴾
وَ الْأَنْعَامَ خَلَقَهَا لَکُمْ فِیهَا دِفْءٌ وَ مَنَافِعُ وَ مِنْهَا تَأْکُلُونَ (5)
و چارپایان را براى شما آفرید : در آنها براى شما [ وسیله ] گرمى و سودهایى است ، و از آنها مىخورید .
﴿النحل، 5﴾
وَ لَکُمْ فِیهَا جَمَالٌ حِینَ تُرِیحُونَ وَ حِینَ تَسْرَحُونَ (6)
و در آنها براى شما زیبایى است ، آن گاه که [ آنها را ] از چراگاه برمىگردانید ، و هنگامى که [ آنها را ] به چراگاه مىبرید .
﴿النحل، 6﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الإسراء، 0﴾
سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِی بَارَکْنَا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ (1)
منزّه است آن [ خدایى ] که بندهاش را شبانگاهى از مسجد الحرام به سوى مسجد الأقصى که پیرامون آن را برکت دادهایم سیر داد ، تا از نشانههاى خود به او بنمایانیم ، که او همان شنواى بیناست .
﴿الإسراء، 1﴾
وَ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَ جَعَلْنَاهُ هُدًى لِبَنِی إِسْرَائِیلَ أَلاَّ تَتَّخِذُوا مِنْ دُونِی وَکِیلاً (2)
و کتاب آسمانى را به موسى دادیم و آن را براى فرزندان اسرائیل رهنمودى گردانیدیم که : زنهار ، غیر از من کارسازى مگیرید ،
﴿الإسراء، 2﴾
ذُرِّیَّةَ مَنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ إِنَّهُ کَانَ عَبْداً شَکُوراً (3)
[ اِى ] فرزندانِ کسانى که [ آنان را در کشتى ] با نوح برداشتیم . راستى که او بندهاى سپاسگزار بود .
﴿الإسراء، 3﴾
وَ قَضَیْنَا إِلَى بَنِی إِسْرَائِیلَ فِی الْکِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوّاً کَبِیراً (4)
و در کتاب آسمانى [ شان ] به فرزندان اسرائیل خبر دادیم که : « قطعاً دو بار در زمین فساد خواهید کرد ، و قطعاً به سرکشى بسیار بزرگى برخواهید خاست . »
﴿الإسراء، 4﴾
فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ أُولاَهُمَا بَعَثْنَا عَلَیْکُمْ عِبَاداً لَنَا أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ فَجَاسُوا خِلاَلَ الدِّیَارِ وَ کَانَ وَعْداً مَفْعُولاً (5)
پس آن گاه که وعده [ تحقق ] نخستین آن دو فرا رسد ، بندگانى از خود را که سخت نیرومندند بر شما مىگماریم ، تا میان خانهها [ یتان براى قتل و غارت شما ] به جستجو درآیند ، و این تهدید تحققیافتنى است .
﴿الإسراء، 5﴾
ثُمَّ رَدَدْنَا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ وَ أَمْدَدْنَاکُمْ بِأَمْوَالٍ وَ بَنِینَ وَ جَعَلْنَاکُمْ أَکْثَرَ نَفِیراً (6)
پس [ از چندى ] دوباره شما را بر آنان چیره مىکنیم و شما را با اموال و پسران یارى مىدهیم و [ تعداد ] نفرات شما را بیشتر مىگردانیم .
﴿الإسراء، 6﴾
إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ لِیَسُوءُوا وُجُوهَکُمْ وَ لِیَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ کَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ لِیُتَبِّرُوا مَا عَلَوْا تَتْبِیراً (7)
اگر نیکى کنید ، به خود نیکى کردهاید ، و اگر بدى کنید ، به خود [ بد نمودهاید ] . و چون تهدید آخر فرا رسد [ بیایند ] تا شما را اندوهگین کنند و در معبد [ تان ] چنان که بار اول داخل شدند [ به زور ] درآیند و بر هر چه دست یافتند یکسره [ آن را ] نابود کنند .
﴿الإسراء، 7﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الکهف، 0﴾
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَنْزَلَ عَلَى عَبْدِهِ الْکِتَابَ وَ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً (1)
ستایش خدایى را که این کتاب [ آسمانى ] را بر بنده خود فرو فرستاد و هیچ گونه کژى در آن ننهاد ،
﴿الکهف، 1﴾
قَیِّماً لِیُنْذِرَ بَأْساً شَدِیداً مِنْ لَدُنْهُ وَ یُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً حَسَناً (2)
[ کتابى ] راست و درست ، تا [ گناهکاران را ] از جانب خود به عذابى سخت بیم دهد ، و مؤمنانى را که کارهاى شایسته مىکنند نوید بخشد که براى آنان پاداشى نیکوست .
﴿الکهف، 2﴾
مَاکِثِینَ فِیهِ أَبَداً (3)
در حالى که جاودانه در آن [ بهشت ] ماندگار خواهند بود .
﴿الکهف، 3﴾
وَ یُنْذِرَ الَّذِینَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً (4)
و تا کسانى را که گفتهاند : خداوند فرزندى گرفته است ، هشدار دهد .
﴿الکهف، 4﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿مریم، 0﴾
کهیعص (1)
کاف ، ها ، یا ، عین ، صاد .
﴿مریم، 1﴾
ذِکْرُ رَحْمَةِ رَبِّکَ عَبْدَهُ زَکَرِیَّا (2)
[ این ] یادى از رحمت پروردگار تو [ در باره ] بندهاش زکریاست .
﴿مریم، 2﴾
إِذْ نَادَى رَبَّهُ نِدَاءً خَفِیّاً (3)
آن گاه که [ زکریا ] پروردگارش را آهسته ندا کرد .
﴿مریم، 3﴾
قَالَ رَبِّ إِنِّی وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّی وَ اشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَیْباً وَ لَمْ أَکُنْ بِدُعَائِکَ رَبِّ شَقِیّاً (4)
گفت : « پروردگارا ، من استخوانم سست گردیده و [ موى ] سرم از پیرى سپید گشته ، و اى پروردگار من هرگز در دعاى تو ناامید نبودهام . »
﴿مریم، 4﴾
وَ إِنِّی خِفْتُ الْمَوَالِیَ مِنْ وَرَائِی وَ کَانَتِ امْرَأَتِی عَاقِراً فَهَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ وَلِیّاً (5)
و من پس از خویشتن از بستگانم بیمناکم و زنم نازاست ، پس از جانب خود ولىّ [ و جانشینى ] به من ببخش ،
﴿مریم، 5﴾
یَرِثُنِی وَ یَرِثُ مِنْ آلِ یَعْقُوبَ وَ اجْعَلْهُ رَبِّ رَضِیّاً (6)
که از من ارث برد و از خاندان یعقوب [ نیز ] ارث برد ، و او را اى پروردگار من پسندیده گردان .
﴿مریم، 6﴾
یَا زَکَرِیَّا إِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلاَمٍ اسْمُهُ یَحْیَى لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِیّاً (7)
اى زکریا ، ما تو را به پسرى که نامش یحیى است مژده مىدهیم ، که قبلاً همنامى براى او قرار ندادهایم .
﴿مریم، 7﴾
قَالَ رَبِّ أَنَّى یَکُونُ لِی غُلاَمٌ وَ کَانَتِ امْرَأَتِی عَاقِراً وَ قَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْکِبَرِ عِتِیّاً (8)
گفت : « پروردگارا ، چگونه مرا پسرى خواهد بود و حال آنکه زنم نازاست و من از سالخوردگى ناتوان شدهام ؟ »
﴿مریم، 8﴾
قَالَ کَذٰلِکَ قَالَ رَبُّکَ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ وَ قَدْ خَلَقْتُکَ مِنْ قَبْلُ وَ لَمْ تَکُ شَیْئاً (9)
[ فرشته ] گفت : « [ فرمان ] چنین است . پروردگار تو گفته که این [ کار ] بر من آسان است ، و تو را در حالى که چیزى نبودى قبلاً آفریدهام . »
﴿مریم، 9﴾
قَالَ رَبِّ اجْعَلْ لِی آیَةً قَالَ آیَتُکَ أَلاَّ تُکَلِّمَ النَّاسَ ثَلاَثَ لَیَالٍ سَوِیّاً (10)
گفت : « پروردگارا ، نشانهاى براى من قرار ده » فرمود : « نشانه تو این است که سه شبانه [ روز ] با اینکه سالمى با مردم سخن نمىگویى . »
﴿مریم، 10﴾
فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَى إِلَیْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُکْرَةً وَ عَشِیّاً (11)
پس ، از محراب بر قوم خویش درآمد و ایشان را آگاه گردانید که روز و شب به نیایش بپردازید .
﴿مریم، 11﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿طه، 0﴾
طه (1)
طه .
﴿طه، 1﴾
مَا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى (2)
قرآن را بر تو نازل نکردیم تا به رنج افتى ،
﴿طه، 2﴾
إِلاَّ تَذْکِرَةً لِمَنْ یَخْشَى (3)
جز اینکه براى هر که مىترسد ، پندى باشد .
﴿طه، 3﴾
تَنْزِیلاً مِمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَ السَّمَاوَاتِ الْعُلَى (4)
[ کتابى است ] نازل شده از جانب کسى که زمین و آسمانهاى بلند را آفریده است .
﴿طه، 4﴾
الرَّحْمٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى (5)
خداى رحمان که بر عرش استیلا یافته است .
﴿طه، 5﴾
لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ وَ مَا بَیْنَهُمَا وَ مَا تَحْتَ الثَّرَى (6)
آنچه در آسمانها و آنچه در زمین و آنچه میان آن دو و آنچه زیر خاک است از آنِ اوست .
﴿طه، 6﴾
وَ إِنْ تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ یَعْلَمُ السِّرَّ وَ أَخْفَى (7)
و اگر سخن به آواز گویى ، او نهان و نهانتر را مىداند .
﴿طه، 7﴾
اللَّهُ لاَ إِلٰهَ إِلاَّ هُوَ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى (8)
خدایى که جز او معبودى نیست [ و ] نامهاى نیکو به او اختصاص دارد .
﴿طه، 8﴾
وَ هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى (9)
و آیا خبر موسى به تو رسید ؟
﴿طه، 9﴾
إِذْ رَأَى نَاراً فَقَالَ لِأَهْلِهِ امْکُثُوا إِنِّی آنَسْتُ نَاراً لَعَلِّی آتِیکُمْ مِنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى (10)
هنگامى که آتشى دید ، پس به خانواده خود گفت : « درنگ کنید ، زیرا من آتشى دیدم ، امید که پارهاى از آن براى شما بیاورم یا در پرتو آتش راه [ خود را باز ] یابم .
﴿طه، 10﴾
فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِیَ یَا مُوسَى (11)
پس چون بدان رسید ، ندا داده شد که : « اى موسى ،
﴿طه، 11﴾
إِنِّی أَنَا رَبُّکَ فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (12)
این منم پروردگار تو ، پاىپوش خویش بیرون آور که تو در وادى مقدس « طُوىََ » هستى .
﴿طه، 12﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الأنبیاء، 0﴾
اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَ هُمْ فِی غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ (1)
براى مردم [ وقت ] حسابشان نزدیک شده است ، و آنان در بىخبرى رویگردانند .
﴿الأنبیاء، 1﴾
مَا یَأْتِیهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلاَّ اسْتَمَعُوهُ وَ هُمْ یَلْعَبُونَ (2)
هیچ پند تازهاى از پروردگارشان نیامد ، مگر اینکه بازىکنان آن را شنیدند .
﴿الأنبیاء، 2﴾
لاَهِیَةً قُلُوبُهُمْ وَ أَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِینَ ظَلَمُوا هَلْ هٰذَا إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُکُمْ أَ فَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَ أَنْتُمْ تُبْصِرُونَ (3)
در حالى که دلهایشان مشغول است . و آنان که ستم کردند پنهانى به نجوا برخاستند که : « آیا این [ مرد ] جز بشرى مانند شماست ؟ آیا دیده و دانسته به سوى سحر مىروید ؟ »
﴿الأنبیاء، 3﴾
قَالَ رَبِّی یَعْلَمُ الْقَوْلَ فِی السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ (4)
[ پیامبر ] گفت : « پروردگارم [ هر ] گفتار [ ى ] را در آسمان و زمین مىداند ، و اوست شنواى دانا . »
﴿الأنبیاء، 4﴾
بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلاَمٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْیَأْتِنَا بِآیَةٍ کَمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ (5)
بلکه گفتند : « خوابهاى شوریده است ، [ نه ] بلکه آن را بربافته ، بلکه او شاعرى است . پس همان گونه که براى پیشینیان هم عرضه شد ، باید براى ما نشانهاى بیاورد . »
﴿الأنبیاء، 5﴾
مَا آمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْیَةٍ أَهْلَکْنَاهَا أَ فَهُمْ یُؤْمِنُونَ (6)
قبل از آنان [ نیز مردم ] هیچ شهرى که آن را نابود کردیم [ به آیات ما ] ایمان نیاوردند . پس آیا اینان [ به معجزه ] ایمان مىآورند ؟
﴿الأنبیاء، 6﴾
وَ مَا أَرْسَلْنَا قَبْلَکَ إِلاَّ رِجَالاً نُوحِی إِلَیْهِمْ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ (7)
و پیش از تو [ نیز ] جز مردانى را که به آنان وحى مىکردیم گسیل نداشتیم . اگر نمىدانید از پژوهندگان کتابهاى آسمانى بپرسید .
﴿الأنبیاء، 7﴾
وَ مَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَداً لاَ یَأْکُلُونَ الطَّعَامَ وَ مَا کَانُوا خَالِدِینَ (8)
و ایشان را جسدى که غذا نخورند قرار ندادیم و جاویدان [ هم ] نبودند .
﴿الأنبیاء، 8﴾
ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنْجَیْنَاهُمْ وَ مَنْ نَشَاءُ وَ أَهْلَکْنَا الْمُسْرِفِینَ (9)
سپس وعده [ خود ] به آنان را راست گردانیدیم و آنها و هر که را خواستیم نجات دادیم و افراطکاران را به هلاکت رسانیدیم .
﴿الأنبیاء، 9﴾
لَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَیْکُمْ کِتَاباً فِیهِ ذِکْرُکُمْ أَ فَلاَ تَعْقِلُونَ (10)
در حقیقت ، ما کتابى به سوى شما نازل کردیم که یادِ شما در آن است . آیا نمىاندیشید ؟
﴿الأنبیاء، 10﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الحج، 0﴾
یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَیْءٌ عَظِیمٌ (1)
اى مردم ، از پروردگار خود پروا کنید ، چرا که زلزله رستاخیز امرى هولناک است .
﴿الحج، 1﴾
یَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ کُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَ تَضَعُ کُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَ تَرَى النَّاسَ سُکَارَى وَ مَا هُمْ بِسُکَارَى وَ لٰکِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِیدٌ (2)
روزى که آن را ببینید ، هر شیردهندهاى آن را که شیر مىدهد [ از ترس ] فرو مىگذارد ، و هر آبستنى بار خود را فرو مىنهد ، و مردم را مست مىبینى و حال آنکه مست نیستند ، ولى عذاب خدا شدید است .
﴿الحج، 2﴾
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یُجَادِلُ فِی اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ یَتَّبِعُ کُلَّ شَیْطَانٍ مَرِیدٍ (3)
و برخى از مردم در باره خدا بدون هیچ علمى مجادله مىکنند و از هر شیطان سرکشى پیروى مىنمایند .
﴿الحج، 3﴾
کُتِبَ عَلَیْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلاَّهُ فَأَنَّهُ یُضِلُّهُ وَ یَهْدِیهِ إِلَى عَذَابِ السَّعِیرِ (4)
بر [ شیطان ] مقرر شده است که هر کس او را به دوستى گیرد ، قطعاً او وى را گمراه مىسازد و به عذاب آتشش مىکشاند .
﴿الحج، 4﴾
یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنْ کُنْتُمْ فِی رَیْبٍ مِنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْنَاکُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِنْ مُضْغَةٍ مُخَلَّقَةٍ وَ غَیْرِ مُخَلَّقَةٍ لِنُبَیِّنَ لَکُمْ وَ نُقِرُّ فِی الْأَرْحَامِ مَا نَشَاءُ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ نُخْرِجُکُمْ طِفْلاً ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ وَ مِنْکُمْ مَنْ یُتَوَفَّى وَ مِنْکُمْ مَنْ یُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکَیْلاَ یَعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْمٍ شَیْئاً وَ تَرَى الْأَرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ وَ أَنْبَتَتْ مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ (5)
اى مردم ، اگر در باره برانگیخته شدن در شکّید ، پس [ بدانید ] که ما شما را از خاک آفریدهایم ، سپس از نطفه ، سپس از علقه ، آن گاه از مضغه ، داراى خلقت کامل و [ احیاناً ] خلقت ناقص ، تا [ قدرت خود را ] بر شما روشن گردانیم . و آنچه را اراده مىکنیم تا مدتى معین در رحمها قرار مىدهیم ، آن گاه شما را [ به صورت ] کودک برون مىآوریم ، سپس [ حیات شما را ادامه مىدهیم ] تا به حد رشدتان برسید ، و برخى از شما [ زودرس ] مىمیرد ، و برخى از شما به غایت پیرى مىرسد به گونهاى که پس از دانستن [ بسى چیزها ] چیزى نمىداند . و زمین را خشکیده مىبینى و [ لى ] چون آب بر آن فرود آوریم به جنبش درمىآید و نمو مىکند و از هر نوع [ رستنیهاى ] نیکو مىرویاند .
﴿الحج، 5﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿المؤمنون، 0﴾
قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ (1)
به راستى که مؤمنان رستگار شدند ،
﴿المؤمنون، 1﴾
الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاَتِهِمْ خَاشِعُونَ (2)
همانان که در نمازشان فروتنند ،
﴿المؤمنون، 2﴾
وَ الَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ (3)
و آنان که از بیهوده رویگردانند ،
﴿المؤمنون، 3﴾
وَ الَّذِینَ هُمْ لِلزَّکَاةِ فَاعِلُونَ (4)
و آنان که زکات مىپردازند ،
﴿المؤمنون، 4﴾
وَ الَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ (5)
و کسانى که پاکدامنند ،
﴿المؤمنون، 5﴾
إِلاَّ عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ (6)
مگر در مورد همسرانشان یا کنیزانى که به دست آوردهاند ، که در این صورت بر آنان نکوهشى نیست .
﴿المؤمنون، 6﴾
فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذٰلِکَ فَأُولٰئِکَ هُمُ العَادُونَ (7)
پس هر که فراتر از این جُوید ، آنان از حد درگذرندگانند .
﴿المؤمنون، 7﴾
وَ الَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ رَاعُونَ (8)
و آنان که امانتها و پیمان خود را رعایت مىکنند ،
﴿المؤمنون، 8﴾
وَ الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَوَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ (9)
و آنان که بر نمازهایشان مواظبت مىنمایند ،
﴿المؤمنون، 9﴾
أُولٰئِکَ هُمُ الْوَارِثُونَ (10)
آنانند که خود وارثانند ،
﴿المؤمنون، 10﴾
الَّذِینَ یَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ (11)
همانان که بهشت را به ارث مىبرند و در آنجا جاودان مىمانند .
﴿المؤمنون، 11﴾
وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ سُلاَلَةٍ مِنْ طِینٍ (12)
و به یقین ، انسان را از عصارهاى از گِل آفریدیم .
﴿المؤمنون، 12﴾
ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِی قَرَارٍ مَکِینٍ (13)
سپس او را [ به صورت ] نطفهاى در جایگاهى استوار قرار دادیم .
﴿المؤمنون، 13﴾
ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَاماً فَکَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْماً ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقاً آخَرَ فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ (14)
آن گاه نطفه را به صورت علقه درآوردیم . پس آن علقه را [ به صورت ] مضغه گردانیدیم ، و آن گاه مضغه را استخوانهایى ساختیم ، بعد استخوانها را با گوشتى پوشانیدیم ، آن گاه [ جنین را در ] آفرینشى دیگر پدید آوردیم . آفرین باد بر خدا که بهترین آفرینندگان است .
﴿المؤمنون، 14﴾
ثُمَّ إِنَّکُمْ بَعْدَ ذٰلِکَ لَمَیِّتُونَ (15)
بعد از این [ مراحل ] قطعاً خواهید مرد .
﴿المؤمنون، 15﴾
ثُمَّ إِنَّکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ تُبْعَثُونَ (16)
آن گاه شما در روز رستاخیز برانگیخته خواهید شد .
﴿المؤمنون، 16﴾
وَ لَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعَ طَرَائِقَ وَ مَا کُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غَافِلِینَ (17)
و به راستى [ ما ] بالاى سر شما هفت راه [ آسمانى ] آفریدیم و از [ کار ] آفرینش غافل نبودهایم .
﴿المؤمنون، 17﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿المؤمنون، 0﴾
قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ (1)
به راستى که مؤمنان رستگار شدند ،
﴿المؤمنون، 1﴾
الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاَتِهِمْ خَاشِعُونَ (2)
همانان که در نمازشان فروتنند ،
﴿المؤمنون، 2﴾
وَ الَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ (3)
و آنان که از بیهوده رویگردانند ،
﴿المؤمنون، 3﴾
وَ الَّذِینَ هُمْ لِلزَّکَاةِ فَاعِلُونَ (4)
و آنان که زکات مىپردازند ،
﴿المؤمنون، 4﴾
وَ الَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ (5)
و کسانى که پاکدامنند ،
﴿المؤمنون، 5﴾
إِلاَّ عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ (6)
مگر در مورد همسرانشان یا کنیزانى که به دست آوردهاند ، که در این صورت بر آنان نکوهشى نیست .
﴿المؤمنون، 6﴾
فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذٰلِکَ فَأُولٰئِکَ هُمُ العَادُونَ (7)
پس هر که فراتر از این جُوید ، آنان از حد درگذرندگانند .
﴿المؤمنون، 7﴾
وَ الَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ رَاعُونَ (8)
و آنان که امانتها و پیمان خود را رعایت مىکنند ،
﴿المؤمنون، 8﴾
وَ الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَوَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ (9)
و آنان که بر نمازهایشان مواظبت مىنمایند ،
﴿المؤمنون، 9﴾
أُولٰئِکَ هُمُ الْوَارِثُونَ (10)
آنانند که خود وارثانند ،
﴿المؤمنون، 10﴾
الَّذِینَ یَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ (11)
همانان که بهشت را به ارث مىبرند و در آنجا جاودان مىمانند .
﴿المؤمنون، 11﴾
وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ سُلاَلَةٍ مِنْ طِینٍ (12)
و به یقین ، انسان را از عصارهاى از گِل آفریدیم .
﴿المؤمنون، 12﴾
ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِی قَرَارٍ مَکِینٍ (13)
سپس او را [ به صورت ] نطفهاى در جایگاهى استوار قرار دادیم .
﴿المؤمنون، 13﴾
ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَاماً فَکَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْماً ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقاً آخَرَ فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ (14)
آن گاه نطفه را به صورت علقه درآوردیم . پس آن علقه را [ به صورت ] مضغه گردانیدیم ، و آن گاه مضغه را استخوانهایى ساختیم ، بعد استخوانها را با گوشتى پوشانیدیم ، آن گاه [ جنین را در ] آفرینشى دیگر پدید آوردیم . آفرین باد بر خدا که بهترین آفرینندگان است .
﴿المؤمنون، 14﴾
ثُمَّ إِنَّکُمْ بَعْدَ ذٰلِکَ لَمَیِّتُونَ (15)
بعد از این [ مراحل ] قطعاً خواهید مرد .
﴿المؤمنون، 15﴾
ثُمَّ إِنَّکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ تُبْعَثُونَ (16)
آن گاه شما در روز رستاخیز برانگیخته خواهید شد .
﴿المؤمنون، 16﴾
وَ لَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعَ طَرَائِقَ وَ مَا کُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غَافِلِینَ (17)
و به راستى [ ما ] بالاى سر شما هفت راه [ آسمانى ] آفریدیم و از [ کار ] آفرینش غافل نبودهایم .
﴿المؤمنون، 17﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿النور، 0﴾
سُورَةٌ أَنْزَلْنَاهَا وَ فَرَضْنَاهَا وَ أَنْزَلْنَا فِیهَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ (1)
[ این ] سورهاى است که آن را نازل و آن را فرض گردانیدیم و در آن آیاتى روشن فرو فرستادیم ، باشد که شما پند پذیرید .
﴿النور، 1﴾
الزَّانِیَةُ وَ الزَّانِی فَاجْلِدُوا کُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ وَ لاَ تَأْخُذْکُمْ بِهِمَا رَأْفَةٌ فِی دِینِ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ لْیَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ (2)
به هر زن زناکار و مرد زناکارى صد تازیانه بزنید ، و اگر به خدا و روز بازپسین ایمان دارید ، در [ کار ] دین خدا ، نسبت به آن دو دلسوزى نکنید ، و باید گروهى از مؤمنان در کیفر آن دو حضور یابند .
﴿النور، 2﴾
الزَّانِی لاَ یَنْکِحُ إِلاَّ زَانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَ الزَّانِیَةُ لاَ یَنْکِحُهَا إِلاَّ زَانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَ حُرِّمَ ذٰلِکَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ (3)
مرد زناکار ، جز زن زناکار یا مشرک را به همسرى نگیرد ، و زن زناکار را ، جز مرد زناکار یا مشرک به زنى نگیرد ، و بر مؤمنان این [ امر ] حرام گردیده است .
﴿النور، 3﴾
وَ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِینَ جَلْدَةً وَ لاَ تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَداً وَ أُولٰئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (4)
و کسانى که نسبت زنا به زنان شوهردار مىدهند ، سپس چهار گواه نمىآورند ، هشتاد تازیانه به آنان بزنید ، و هیچگاه شهادتى از آنها نپذیرید ، و اینانند که خود فاسقند .
﴿النور، 4﴾
إِلاَّ الَّذِینَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذٰلِکَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ (5)
مگر کسانى که بعد از آن [ بهتان ] توبه کرده و به صلاح آمده باشند که خدا البته آمرزنده مهربان است .
﴿النور، 5﴾
وَ الَّذِینَ یَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُمْ شُهَدَاءُ إِلاَّ أَنْفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِینَ (6)
و کسانى که به همسران خود نسبت زنا مىدهند ، و جز خودشان گواهانى [ دیگر ] ندارند ، هر یک از آنان [ باید ] چهار بار به خدا سوگند یاد کند که او قطعاً از راستگویان است .
﴿النور، 6﴾
وَ الْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَیْهِ إِنْ کَانَ مِنَ الْکَاذِبِینَ (7)
و [ گواهى در دفعه ] پنجم این است که [ شوهر بگوید : ] لعنت خدا بر او باد اگر از دروغگویان باشد .
﴿النور، 7﴾
وَ یَدْرَأُ عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ (8)
و از [ زن ، ] کیفر ساقط مىشود ، در صورتى که چهار بار به خدا سوگند یاد کند که [ شوهر ] او جداً از دروغگویان است .
﴿النور، 8﴾
وَ الْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَیْهَا إِنْ کَانَ مِنَ الصَّادِقِینَ (9)
و [ گواهى ] پنجم آنکه خشم خدا بر او باد اگر [ شوهرش ] از راستگویان باشد .
﴿النور، 9﴾
وَ لَوْ لاَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَکِیمٌ (10)
و اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود و اینکه خدا توبهپذیر سنجیدهکار است [ رسوا مىشدید ] .
﴿النور، 10﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الفرقان، 0﴾
تَبَارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعَالَمِینَ نَذِیراً (1)
بزرگ [ و خجسته ] است کسى که بر بنده خود ، فرقان [ کتاب جداسازنده حق از باطل ] را نازل فرمود ، تا براى جهانیان هشداردهندهاى باشد .
﴿الفرقان، 1﴾
الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَ خَلَقَ کُلَّ شَیْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِیراً (2)
همان کس که فرمانروایى آسمانها و زمین از آنِ اوست ، و فرزندى اختیار نکرده و براى او شریکى در فرمانروایى نبوده است ، و هر چیزى را آفریده و بدان گونه که درخور آن بوده اندازهگیرى کرده است .
﴿الفرقان، 2﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الشعراء، 0﴾
طسم (1)
طا ، سین ، میم .
﴿الشعراء، 1﴾
تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْمُبِینِ (2)
این است آیههاى کتاب روشنگر .
﴿الشعراء، 2﴾
لَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَفْسَکَ أَلاَّ یَکُونُوا مُؤْمِنِینَ (3)
شاید تو از اینکه [ مشرکان ] ایمان نمىآورند ، جان خود را تباه سازى .
﴿الشعراء، 3﴾
إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آیَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِینَ (4)
اگر بخواهیم ، معجزهاى از آسمان بر آنان فرود مىآوریم ، تا در برابر آن ، گردنهایشان خاضع گردد .
﴿الشعراء، 4﴾
وَ مَا یَأْتِیهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنَ الرَّحْمٰنِ مُحْدَثٍ إِلاَّ کَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِینَ (5)
و هیچ تذکّر جدیدى از سوى [ خداى ] رحمان برایشان نیامد جز اینکه همواره از آن روى برمىتافتند .
﴿الشعراء، 5﴾
فَقَدْ کَذَّبُوا فَسَیَأْتِیهِمْ أَنْبَاءُ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِءُونَ (6)
[ آنان ] در حقیقت به تکذیب پرداختند ، و به زودى خبر آنچه که بدان ریشخند مى کردند ، بدیشان خواهد رسید .
﴿الشعراء، 6﴾
أَ وَ لَمْ یَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ کَمْ أَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کُلِّ زَوْجٍ کَرِیمٍ (7)
مگر در زمین ننگریستهاند که چه قدر در آن از هر گونه جفتهاى زیبا رویانیدهایم ؟
﴿الشعراء، 7﴾
إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَآیَةً وَ مَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ (8)
قطعاً در این [ هنرنمایى ] عبرتى است و [ لى ] بیشترشان ایمانآورنده نیستند .
﴿الشعراء، 8﴾
وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ (9)
و در حقیقت ، پروردگار تو همان شکستناپذیر مهربان است .
﴿الشعراء، 9﴾
وَ إِذْ نَادَى رَبُّکَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ (10)
و [ یاد کن ] هنگامى را که پروردگارت موسى را ندا درداد که به سوى قوم ستمکار برو :
﴿الشعراء، 10﴾
قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَ لاَ یَتَّقُونَ (11)
قوم فرعون ; آیا پروا ندارند ؟ !
﴿الشعراء، 11﴾
قَالَ رَبِّ إِنِّی أَخَافُ أَنْ یُکَذِّبُونِ (12)
گفت : « پروردگارا ، مىترسم مرا تکذیب کنند ،
﴿الشعراء، 12﴾
وَ یَضِیقُ صَدْرِی وَ لاَ یَنْطَلِقُ لِسَانِی فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ (13)
و سینهام تنگ مىگردد ، و زبانم باز نمىشود ، پس به سوى هارون بفرست .
﴿الشعراء، 13﴾
وَ لَهُمْ عَلَیَّ ذَنْبٌ فَأَخَافُ أَنْ یَقْتُلُونِ (14)
و [ از طرفى ] آنان بر [ گردن ] من خونى دارند و مىترسم مرا بکشند . »
﴿الشعراء، 14﴾
قَالَ کَلاَّ فَاذْهَبَا بِآیَاتِنَا إِنَّا مَعَکُمْ مُسْتَمِعُونَ (15)
فرمود : « نه ، چنین نیست ; نشانههاى ما را [ براى آنان ] ببرید که ما با شما شنوندهایم . »
﴿الشعراء، 15﴾
فَأْتِیَا فِرْعَوْنَ فَقُولاَ إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِینَ (16)
پس به سوى فرعون بروید و بگویید : « ما پیامبر پروردگار جهانیانیم ،
﴿الشعراء، 16﴾
أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ (17)
فرزندان اسرائیل را با ما بفرست . »
﴿الشعراء، 17﴾
قَالَ أَ لَمْ نُرَبِّکَ فِینَا وَلِیداً وَ لَبِثْتَ فِینَا مِنْ عُمُرِکَ سِنِینَ (18)
[ فرعون ] گفت : « آیا تو را از کودکى در میان خود نپروردیم و سالیانى چند از عمرت را پیش ما نماندى ؟
﴿الشعراء، 18﴾
وَ فَعَلْتَ فَعْلَتَکَ الَّتِی فَعَلْتَ وَ أَنْتَ مِنَ الْکَافِرِینَ (19)
و [ سرانجام ] کار خود را کردى ، و تو از ناسپاسانى . »
﴿الشعراء، 19﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿النمل، 0﴾
طس تِلْکَ آیَاتُ الْقُرْآنِ وَ کِتَابٍ مُبِینٍ (1)
طا ، سین . این است آیات قرآن و [ آیاتِ ] کتابى روشنگر ،
﴿النمل، 1﴾
هُدًى وَ بُشْرَى لِلْمُؤْمِنِینَ (2)
که [ مایه ] هدایت و بشارت براى مؤمنان است .
﴿النمل، 2﴾
الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ (3)
همانان که نماز برپا مىدارند و زکات مىدهند و خود به آخرت یقین دارند .
﴿النمل، 3﴾
إِنَّ الَّذِینَ لاَ یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ زَیَّنَّا لَهُمْ أَعْمَالَهُمْ فَهُمْ یَعْمَهُونَ (4)
کسانى که به آخرت ایمان ندارند ، کردارهایشان را در نظرشان بیاراستیم [ تا هم چنان ] سرگشته بمانند .
﴿النمل، 4﴾
أُولٰئِکَ الَّذِینَ لَهُمْ سُوءُ الْعَذَابِ وَ هُمْ فِی الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ (5)
آنان کسانىاند که عذاب سخت براى ایشان خواهد بود ، و در آخرت ، خود زیانکارترین [ مردم ] اند .
﴿النمل، 5﴾
وَ إِنَّکَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ عَلِیمٍ (6)
و حقّاً تو قرآن را از سوى حکیمى دانا دریافت مىدارى .
﴿النمل، 6﴾
إِذْ قَالَ مُوسَى لِأَهْلِهِ إِنِّی آنَسْتُ نَاراً سَآتِیکُمْ مِنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ آتِیکُمْ بِشِهَابٍ قَبَسٍ لَعَلَّکُمْ تَصْطَلُونَ (7)
[ یادکن ] هنگامى را که موسى به خانواده خود گفت : « من آتشى به نظرم رسید ، به زودى براى شما خبرى از آن خواهم آورد ، یا شعله آتشى براى شما مىآورم ، باشد که خود را گرم کنید . »
﴿النمل، 7﴾
فَلَمَّا جَاءَهَا نُودِیَ أَنْ بُورِکَ مَنْ فِی النَّارِ وَ مَنْ حَوْلَهَا وَ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ (8)
چون نزد آن آمد ، آوا رسید که : « خجسته [ و مبارک گردید ] آنکه در کنار این آتش و آنکه پیرامون آن است ، و منزّه است خدا ، پروردگار جهانیان . »
﴿النمل، 8﴾
یَا مُوسَى إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ (9)
« اى موسى ، این منم خداى عزیز حکیم . »
﴿النمل، 9﴾
وَ أَلْقِ عَصَاکَ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ کَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّى مُدْبِراً وَ لَمْ یُعَقِّبْ یَا مُوسَى لاَ تَخَفْ إِنِّی لاَ یَخَافُ لَدَیَّ الْمُرْسَلُونَ (10)
و عصایت را بیفکن . پس چون آن را همچون مارى دید که مىجنبد ، پشت گردانید و به عقب بازنگشت . « اى موسى ، مترس که فرستادگان پیش من نمىترسند .
﴿النمل، 10﴾
إِلاَّ مَنْ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْناً بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّی غَفُورٌ رَحِیمٌ (11)
لیکن کسى که ستم کرده سپس بعد از بدى نیکى را جایگزین [ آن ] گردانیده ، [ بداند ] که من آمرزنده مهربانم .
﴿النمل، 11﴾
وَ أَدْخِلْ یَدَکَ فِی جَیْبِکَ تَخْرُجْ بَیْضَاءَ مِنْ غَیْرِ سُوءٍ فِی تِسْعِ آیَاتٍ إِلَى فِرْعَوْنَ وَ قَوْمِهِ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْماً فَاسِقِینَ (12)
و دستت را در گریبانت کن تا سپیدِ بىعیب بیرون آید . [ اینها ] از [ جمله ] نشانههاى نُهگانهاى است [ که باید ] به سوى فرعون و قومش [ ببرى ] ، زیرا که آنان مردمى نافرمانند . »
﴿النمل، 12﴾
فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ آیَاتُنَا مُبْصِرَةً قَالُوا هٰذَا سِحْرٌ مُبِینٌ (13)
و هنگامى که آیات روشنگر ما به سویشان آمد گفتند : « این سحرى آشکار است . »
﴿النمل، 13﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿القصص، 0﴾
طسم (1)
طا ، سین ، میم .
﴿القصص، 1﴾
تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْمُبِینِ (2)
این است آیات کتاب روشنگر .
﴿القصص، 2﴾
نَتْلُو عَلَیْکَ مِنْ نَبَإِ مُوسَى وَ فِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ (3)
[ بخشى ] از گزارش [ حال ] موسى و فرعون را براى [ آگاهى ] مردمى که ایمان مىآورند ، به درستى بر تو مىخوانیم :
﴿القصص، 3﴾
إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلاَ فِی الْأَرْضِ وَ جَعَلَ أَهْلَهَا شِیَعاً یَسْتَضْعِفُ طَائِفَةً مِنْهُمْ یُذَبِّحُ أَبْنَاءَهُمْ وَ یَسْتَحْیِی نِسَاءَهُمْ إِنَّهُ کَانَ مِنَ الْمُفْسِدِینَ (4)
فرعون در سرزمین [ مصر ] سر برافراشت ، و مردمِ آن را طبقه طبقه ساخت ; طبقهاى از آنان را زبون مىداشت : پسرانشان را سر مىبرید ، و زنانشان را [ براى بهرهکشى ] زنده بر جاى مىگذاشت ، که وى از فسادکاران بود .
﴿القصص، 4﴾
وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ (5)
و خواستیم بر کسانى که در آن سرزمین فرو دست شده بودند منّت نهیم و آنان را پیشوایان [ مردم ] گردانیم ، و ایشان را وارث [ زمین ] کنیم ،
﴿القصص، 5﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿العنکبوت، 0﴾
الم (1)
الف ، لام ، میم .
﴿العنکبوت، 1﴾
أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لاَ یُفْتَنُونَ (2)
آیا مردم پنداشتند که تا گفتند ایمان آوردیم ، رها مىشوند و مورد آزمایش قرار نمىگیرند ؟
﴿العنکبوت، 2﴾
وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْکَاذِبِینَ (3)
و به یقین ، کسانى را که پیش از اینان بودند آزمودیم ، تا خدا آنان را که راست گفتهاند معلوم دارد و دروغگویان را [ نیز ] معلوم دارد .
﴿العنکبوت، 3﴾
أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ أَنْ یَسْبِقُونَا سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ (4)
آیا کسانى که کارهاى بد مىکنند ، مىپندارند که بر ما پیشى خواهند جست ؟ چه بد داورى مىکنند .
﴿العنکبوت، 4﴾
مَنْ کَانَ یَرْجُو لِقَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ (5)
کسى که به دیدار خدا امید دارد [ بداند که ] اجل [ او از سوى ] خدا آمدنى است ، و اوست شنواى دانا .
﴿العنکبوت، 5﴾
وَ مَنْ جَاهَدَ فَإِنَّمَا یُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِیٌّ عَنِ الْعَالَمِینَ (6)
و هر که بکوشد ، تنها براى خود مىکوشد ، زیرا خدا از جهانیان سخت بىنیاز است .
﴿العنکبوت، 6﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الروم، 0﴾
الم (1)
الف ، لام ، میم .
﴿الروم، 1﴾
غُلِبَتِ الرُّومُ (2)
رومیان شکست خوردند ،
﴿الروم، 2﴾
فِی أَدْنَى الْأَرْضِ وَ هُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ (3)
در نزدیکترین سرزمین ، و [ لى ] بعد از شکستشان ، در ظرف چند سالى ، به زودى پیروز خواهند گردید .
﴿الروم، 3﴾
فِی بِضْعِ سِنِینَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ وَ یَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ (4)
[ فرجامِ ] کار در گذشته و آینده از آنِ خداست ، و در آن روز است که مؤمنان از یارى خدا شاد مىگردند .
﴿الروم، 4﴾
بِنَصْرِ اللَّهِ یَنْصُرُ مَنْ یَشَاءُ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ (5)
هر که را بخواهد یارى مىکند ، و اوست شکستناپذیر مهربان .
﴿الروم، 5﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿لقمان، 0﴾
الم (1)
الف ، لام ، میم .
﴿لقمان، 1﴾
تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْحَکِیمِ (2)
این است آیات کتاب حکمتآموز ،
﴿لقمان، 2﴾
هُدًى وَ رَحْمَةً لِلْمُحْسِنِینَ (3)
[ که ] براى نیکوکاران رهنمود و رحمتى است ،
﴿لقمان، 3﴾
الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ (4)
[ همان ] کسانى که نماز برپا مىدارند و زکات مىدهند ، و [ هم ] ایشانند که به آخرت یقین دارند .
﴿لقمان، 4﴾
أُولٰئِکَ عَلَى هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ وَ أُولٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (5)
آنانند که از جانب پروردگارشان از هدایت برخوردارند ، و ایشانند که رستگارانند .
﴿لقمان، 5﴾
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ یَتَّخِذَهَا هُزُواً أُولٰئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ (6)
و برخى از مردم کسانىاند که سخن بیهوده را خریدارند تا [ مردم را ] بى [ هیچ ] دانشى از راه خدا گمراه کنند ، و [ راه خدا ] را به ریشخند گیرند ; براى آنان عذابى خوارکننده خواهد بود .
﴿لقمان، 6﴾
وَ إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا وَلَّى مُسْتَکْبِراً کَأَنْ لَمْ یَسْمَعْهَا کَأَنَّ فِی أُذُنَیْهِ وَقْراً فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ (7)
و چون آیات ما بر او خوانده شود ، با نِخوت روى برمىگرداند ، چنان که گویى آن را نشنیده [ یا ] گویى در گوشهایش سنگینى است ; پس او را از عذابى پردرد خبر ده .
﴿لقمان، 7﴾
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتُ النَّعِیمِ (8)
در حقیقت ، کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کردهاند ، باغهاى پرنعمت خواهند داشت ،
﴿لقمان، 8﴾
خَالِدِینَ فِیهَا وَعْدَ اللَّهِ حَقّاً وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ (9)
که در آن جاودان مىمانند ; وعده خداست که حقّ است و هموست شکستناپذیر سنجیدهکار .
﴿لقمان، 9﴾
خَلَقَ السَّمَاوَاتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا وَ أَلْقَى فِی الْأَرْضِ رَوَاسِیَ أَنْ تَمِیدَ بِکُمْ وَ بَثَّ فِیهَا مِنْ کُلِّ دَابَّةٍ وَ أَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کُلِّ زَوْجٍ کَرِیمٍ (10)
آسمانها را بىهیچ ستونى که آن را ببینید خلق کرد و در زمین کوههاى استوار بیفکند تا [ مبادا زمین ] شما را بجنباند ، و در آن از هر گونه جنبندهاى پراکنده گردانید ، و از آسمان آبى فروفرستادیم و از هر نوع [ گیاه ] نیکو در آن رویانیدیم .
﴿لقمان، 10﴾
هٰذَا خَلْقُ اللَّهِ فَأَرُونِی مَا ذَا خَلَقَ الَّذِینَ مِنْ دُونِهِ بَلِ الظَّالِمُونَ فِی ضَلاَلٍ مُبِینٍ (11)
این ، خلق خداست . [ اینک ] به من نشان دهید کسانى که غیر از اویند چه آفریدهاند ؟ [ هیچ ! ] بلکه ستمگران در گمراهى آشکارند .
﴿لقمان، 11﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿السجده، 0﴾
الم (1)
الف ، لام ، میم .
﴿السجده، 1﴾
تَنْزِیلُ الْکِتَابِ لاَ رَیْبَ فِیهِ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ (2)
نازل شدن این کتاب که هیچ [ جاى ] شک در آن نیست از طرف پروردگار جهانهاست .
﴿السجده، 2﴾
أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ لِتُنْذِرَ قَوْماً مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِیرٍ مِنْ قَبْلِکَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ (3)
آیا مىگویند : « آن را بربافته است » ؟ [ نه چنین است ] بلکه آن حقّ و از جانب پروردگار توست ، تا مردمى را که پیش از تو بیمدهندهاى براى آنان نیامده است هشدار دهى ، امید که راه یابند .
﴿السجده، 3﴾
اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ مَا لَکُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لاَ شَفِیعٍ أَ فَلاَ تَتَذَکَّرُونَ (4)
خدا کسى است که آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است ، در شش هنگام آفرید ، آن گاه بر عرش [ قدرت ] استیلا یافت ، براى شما غیر از او سرپرست و شفاعتگرى نیست ; آیا باز هم پند نمىگیرید ؟
﴿السجده، 4﴾
یُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ (5)
کار [ جهان ] را از آسمان [ گرفته ] تا زمین ، اداره مىکند ; آن گاه [ نتیجه و گزارش آن ] در روزى که مقدارش آن چنان که شما [ آدمیان ] برمىشمارید هزار سال است ، به سوى او بالا مىرود .
﴿السجده، 5﴾
ذٰلِکَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهَادَةِ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ (6)
اوست داناىِ نهان و آشکار ، که شکوهمندِ مهربان است .
﴿السجده، 6﴾
الَّذِی أَحْسَنَ کُلَّ شَیْءٍ خَلَقَهُ وَ بَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسَانِ مِنْ طِینٍ (7)
همان کسى که هر چیزى را که آفریده است نیکو آفریده ، و آفرینش انسان را از گِل آغاز کرد ;
﴿السجده، 7﴾
ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلاَلَةٍ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ (8)
سپس [ تداوم ] نسل او را از چکیده آبى پست مقرّر فرمود ;
﴿السجده، 8﴾
ثُمَّ سَوَّاهُ وَ نَفَخَ فِیهِ مِنْ رُوحِهِ وَ جَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصَارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِیلاً مَا تَشْکُرُونَ (9)
آن گاه او را درستاندام کرد ، و از روح خویش در او دمید ، و براى شما گوش و دیدگان و دلها قرار داد ; چه اندک سپاس مىگزارید .
﴿السجده، 9﴾
وَ قَالُوا أَ إِذَا ضَلَلْنَا فِی الْأَرْضِ أَ إِنَّا لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ بَلْ هُمْ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ کَافِرُونَ (10)
و گفتند : « آیا وقتى در [ دلِ ] زمین گم شدیم ، آیا [ باز ] ما در خلقت جدیدى خواهیم بود ؟ » [ نه ، ] بلکه آنها به لقاى پروردگارشان [ و حضور او ] کافرند .
﴿السجده، 10﴾
قُلْ یَتَوَفَّاکُمْ مَلَکُ الْمَوْتِ الَّذِی وُکِّلَ بِکُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ (11)
بگو : « فرشته مرگى که بر شما گمارده شده ، جانتان را مىستاند ، آن گاه به سوى پروردگارتان بازگردانیده مىشوید . »
﴿السجده، 11﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الأحزاب، 0﴾
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّهَ وَ لاَ تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَ الْمُنَافِقِینَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیماً حَکِیماً (1)
اى پیامبر ، از خدا پروا بدار و کافران و منافقان را فرمان مبر ، که خدا همواره داناى حکیم است .
﴿الأحزاب، 1﴾
وَ اتَّبِعْ مَا یُوحَى إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیراً (2)
و آنچه را که از جانب پروردگارت به سوى تو وحى مىشود ، پیروى کن که خدا همواره به آنچه مىکنید آگاه است .
﴿الأحزاب، 2﴾
وَ تَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَ کَفَى بِاللَّهِ وَکِیلاً (3)
و بر خدا اعتماد کن ، همین بس که خدا نگهبان [ تو ] ست .
﴿الأحزاب، 3﴾
مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ وَ مَا جَعَلَ أَزْوَاجَکُمُ اللاَّئِی تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِکُمْ وَ مَا جَعَلَ أَدْعِیَاءَکُمْ أَبْنَاءَکُمْ ذٰلِکُمْ قَوْلُکُمْ بِأَفْوَاهِکُمْ وَ اللَّهُ یَقُولُ الْحَقَّ وَ هُوَ یَهْدِی السَّبِیلَ (4)
خداوند براى هیچ مردى در درونش دو دل ننهاده است ، و آن همسرانتان را که مورد « ظِهار » قرار مىدهید مادران شما نگردانیده ، و پسرخواندگانتان را پسران [ واقعى ] شما قرار نداده است . این ، گفتار شما به زبان شماست ، و [ لى ] خدا حقیقت را مىگوید ، و او [ ست که ] به راه راست هدایت مىکند .
﴿الأحزاب، 4﴾
ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُکُمْ فِی الدِّینِ وَ مَوَالِیکُمْ وَ لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ فِیمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَ لٰکِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُکُمْ وَ کَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً (5)
آنان را به [ نام ] پدرانشان بخوانید ، که این نزد خدا عادلانهتر است ، و اگر پدرانشان را نمىشناسید پس برادران دینى و موالى شمایند ، و در آنچه اشتباهاً مرتکب آن شدهاید بر شما گناهى نیست ، ولى در آنچه دلهایتان عمد داشته است [ مسئولید ] و خداست که همواره آمرزنده مهربان است .
﴿الأحزاب، 5﴾
النَّبِیُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ أَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَ أُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِی کِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُهَاجِرِینَ إِلاَّ أَنْ تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِیَائِکُمْ مَعْرُوفاً کَانَ ذٰلِکَ فِی الْکِتَابِ مَسْطُوراً (6)
پیامبر به مؤمنان از خودشان سزاوارتر [ و نزدیکتر ] است و همسرانش مادران ایشانند ، و خویشاوندان [ طبقِ ] کتاب خدا ، بعضى [ نسبت ] به بعضى اولویّت دارند [ و ] بر مؤمنان و مهاجران [ مقدّمند ] ، مگر آنکه بخواهید به دوستان [ مؤمن ] خود [ وصیّت یا ] احسانى کنید ، و این در کتاب [ خدا ] نگاشته شده است .
﴿الأحزاب، 6﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿سبإ، 0﴾
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِی الْآخِرَةِ وَ هُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ (1)
سپاس خدایى را که آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آنِ اوست ، و در آخرت [ نیز ] سپاس از آنِ اوست ، و هم اوست سنجیدهکارِ آگاه .
﴿سبإ، 1﴾
یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَ مَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَ مَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا یَعْرُجُ فِیهَا وَ هُوَ الرَّحِیمُ الْغَفُورُ (2)
آنچه در زمین فرو مىرود و آنچه از آن بر مىآید و آنچه از آسمان فرو مىشود و آنچه در آن بالا مىرود [ همه را ] مىداند ، و اوست مهربان آمرزنده .
﴿سبإ، 2﴾
وَ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لاَ تَأْتِینَا السَّاعَةُ قُلْ بَلَى وَ رَبِّی لَتَأْتِیَنَّکُمْ عَالِمِ الْغَیْبِ لاَ یَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَ لاَ فِی الْأَرْضِ وَ لاَ أَصْغَرُ مِنْ ذٰلِکَ وَ لاَ أَکْبَرُ إِلاَّ فِی کِتَابٍ مُبِینٍ (3)
و کسانى که کافر شدند ، گفتند : « رستاخیز براى ما نخواهد آمد . » بگو : « چرا ، سوگند به پروردگارم که حتماً براى شما خواهد آمد . [ همان ] داناى نهان [ ها ] که هموزن ذرهاى ، نه در آسمانها و نه در زمین ، از وى پوشیده نیست ، و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر از آن است مگر اینکه در کتابى روشن [ درج شده ] است . »
﴿سبإ، 3﴾
لِیَجْزِیَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولٰئِکَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ کَرِیمٌ (4)
تا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کردهاند به پاداش رساند ; آنانند که آمرزش و روزىِ خوش برایشان خواهد بود .
﴿سبإ، 4﴾
وَ الَّذِینَ سَعَوْا فِی آیَاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُولٰئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ (5)
و کسانى که در [ ابطال ] آیات ما کوشش مىورزند که ما را درمانده کنند ، برایشان عذابى از بلایى دردناک باشد .
﴿سبإ، 5﴾
وَ یَرَى الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِی أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ هُوَ الْحَقَّ وَ یَهْدِی إِلَى صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ (6)
و کسانى که از دانش بهره یافتهاند ، مىدانند که آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده ، حق است و به راه آن عزیزِ ستوده [ صفات ] راهبرى مىکند .
﴿سبإ، 6﴾
وَ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا هَلْ نَدُلُّکُمْ عَلَى رَجُلٍ یُنَبِّئُکُمْ إِذَا مُزِّقْتُمْ کُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّکُمْ لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ (7)
و کسانى که کفر ورزیدند ، گفتند : « آیا مردى را به شما نشان دهیم که شما را خبر مىدهد که چون کاملا متلاشى شدید ، [ باز ] قطعاً در آفرینشى جدید خواهید بود ؟
﴿سبإ، 7﴾