﴿ سورة النازعات - سورة ٧٩ - تعداد آیات ٤٦ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿١﴾ وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿٢﴾ وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿٣﴾
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿٤﴾ فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿٥﴾ یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿٦﴾
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿٧﴾ قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿٨﴾ أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿٩﴾
یَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿١٠﴾ أَئِذَا کُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ﴿١١﴾
قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿١٢﴾ فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿١٣﴾
فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ﴿١٤﴾ هَلْ أتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿١٥﴾
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِی الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿١٦﴾ اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿١٧﴾
فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَى أَنْ تَزَکَّى ﴿١٨﴾ وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿١٩﴾
فَأَرَاهُ الآیَةَ الْکُبْرَى ﴿٢٠﴾ فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿٢١﴾ ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿٢٢﴾
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿٢٣﴾ فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الأعْلَى ﴿٢٤﴾
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الآخِرَةِ وَالأولَى ﴿٢٥﴾ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿٢٦﴾
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿٢٧﴾ رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿٢٨﴾
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿٢٩﴾ وَالأرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿٣٠﴾
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿٣١﴾ وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿٣٢﴾
مَتَاعًا لَکُمْ وَلأنْعَامِکُمْ ﴿٣٣﴾ فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿٣٤﴾
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الإنْسَانُ مَا سَعَى ﴿٣٥﴾ وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿٣٦﴾
فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿٣٧﴾ وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿٣٨﴾ فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿٣٩﴾
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿٤٠﴾ فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿٤١﴾ یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿٤٢﴾ فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا ﴿٤٣﴾
إِلَى رَبِّکَ مُنْتَهَاهَا ﴿٤٤﴾ إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا ﴿٤٥﴾
کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿٤٦﴾
سورة النباءسورة النازعات
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
سوگند به فرشتگانی که (جان مجرمان را بشدت از بدنهایشان) برمیکشند، (1)
و فرشتگانی که (روح مؤمنان) را با مدارا و نشاط جدا میسازند، (2)
و سوگند به فرشتگانی که (در اجرای فرمان الهی) با سرعت حرکت میکنند، (3)
و سپس بر یکدیگر سبقت میگیرند، (4)
و آنها که امور را تدبیر میکنند! (5)
آن روز که زلزلههای وحشتناک همه چیز را به لرزه درمیآورد، (6)
و بدنبال آن، حادثه دومین ( صیحه عظیم محشر) رخ میدهد، (7)
دلهایی در آن روز سخت مضطرب است، (8)
و چشمهای آنان از شدت ترس فروافتاده است! (9)
(ولی امروز) میگویند: «آیا ما به زندگی مجدد بازمیگردیم؟! (10)
آیا هنگامی که استخوانهای پوسیدهای شدیم (ممکن است زنده شویم)؟!» (11)
میگویند: «اگر قیامتی در کار باشد، بازگشتی است زیانبار!» (12)
ولی (بدانید) این بازگشت تنها با یک صیحه عظیم است! (13)
ناگهان همگی بر عرصه زمین ظاهر میگردند! (14)
آیا داستان موسی به تو رسیده است؟! (15)
در آن هنگام که پروردگارش او را در سرزمین مقدس «طوی» ندا داد (و گفت): (16)
به سوی فرعون برو که طغیان کرده است! (17)
و به او بگو: «آیا میخواهی پاکیزه شوی؟! (18)
و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا از او بترسی (و گناه نکنی)؟!» (19)
سپس موسی بزرگترین معجزه را به او نشان داد! (20)
اما او تکذیب و عصیان کرد! (21)
سپس پشت کرد و پیوسته (برای محو آیین حق) تلاش نمود! (22)
و ساحران را جمع کرد و مردم را دعوت نمود، (23)
و گفت: «من پروردگار برتر شما هستم!» (24)
از این رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت! (25)
در این عبرتی است برای کسی که (از خدا) بترسد! (26)
آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکلتر است یا آفرینش آسمان که خداوند آن را بنا نهاد؟! (27)
سقف آن را برافراشت و آن را منظم ساخت، (28)
و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود! (29)
و زمین را بعد از آن گسترش داد، (30)
و از آن آب و چراگاهش را بیرون آورد، (31)
و کوهها را ثابت و محکم نمود! (32)
همه اینها برای بهرهگیری شما و چهارپایانتان است! (33)
هنگامی که آن حادثه بزرگ رخ دهد، (34)
در آن روز انسان به یاد کوششهایش میافتد، (35)
و جهنم برای هر بینندهای آشکار میگردد، (36)
اما آن کسی که طغیان کرده، (37)
و زندگی دنیا را مقدم داشته، (38)
مسلما دوزخ جایگاه اوست! (39)
و آن کس که از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوی بازدارد، (40)
قطعا بهشت جایگاه اوست! (41)
و از تو درباره قیامت میپرسند که در چه زمانی واقع میشود؟! (42)
تو را با یادآوری این سخن چه کار؟! (43)
نهایت آن به سوی پروردگار تو است (و هیچ کس جز خدا از زمانش آگاه نیست)! (44)
کار تو فقط بیمدادن کسانی است که از آن میترسند! (45)
آنها در آن روز که قیام قیامت را میبینند چنین احساس میکنند که گویی توقفشان (در دنیا و برزخ) جز شامگاهی یا صبح آن بیشتر نبوده است! (46)
به نام خداوند بخشنده مهربان
آنها از چه چیز از یکدیگر سؤال میکنند؟! (1)
از خبر بزرگ و پراهمیت (رستاخیز)! (2)
همان خبری که پیوسته در آن اختلاف دارند! (3)
چنین نیست که آنها فکر میکنند، و بزودی میفهمند! (4)
باز هم چنین نیست که آنها میپندارند، و بزودی میفهمند (که قیامت حق است)! (5)
آیا زمین را محل آرامش (شما) قرار ندادیم؟! (6)
و کوهها را میخهای زمین؟! (7)
و شما را بصورت زوجها آفریدیم! (8)
و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم، (9)
و شب را پوششی (برای شما)، (10)
و روز را وسیلهای برای زندگی و معاش! (11)
و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم! (12)
و چراغی روشن و حرارتبخش آفریدیم! (13)
و از ابرهای بارانزا آبی فراوان نازل کردیم، (14)
تا بوسیله آن دانه و گیاه بسیار برویانیم، (15)
و باغهایی پردرخت! (16)
(آری) روز جدایی، میعاد همگان است! (17)
روزی که در «صور» دمیده میشود و شما فوج فوج (به محشر) میآیید! (18)
و آسمان گشوده میشود و بصورت درهای متعددی درمیآید! (19)
و کوهها به حرکت درمیآید و بصورت سرابی میشود! (20)
مسلما (در آن روز) جهنم کمینگاهی است بزرگ، (21)
و محل بازگشتی برای طغیانگران! (22)
مدتهای طولانی در آن میمانند! (23)
در آنجا نه چیز خنکی میچشند و نه نوشیدنی گوارایی، (24)
جز آبی سوزان و مایعی از چرک و خون! (25)
این مجازاتی است موافق و مناسب (اعمالشان)! (26)
چرا که آنها هیچ امیدی به حساب نداشتند، (27)
و آیات ما را بکلی تکذیب کردند! (28)
و ما همه چیز را شمارش و ثبت کردهایم! (29)
پس بچشید که چیزی جز عذاب بر شما نمیافزاییم! (30)
مسلما برای پرهیزگاران نجات و پیروزی بزرگی است: (31)
باغهایی سرسبز، و انواع انگورها، (32)
و حوریانی بسیار جوان و همسن و سال، (33)
و جامهایی لبریز و پیاپی (از شراب طهور)! (34)
در آنجا نه سخن لغو و بیهودهای میشنوند و نه دروغی! (35)
این کیفری است از سوی پروردگارت و عطیهای است کافی! (36)
همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هیچ کس حق ندارد بی اجازه او سخنی بگوید (یا شفاعتی کند)! (37)
« روزی که «روح» و «ملائکه» در یک صف میایستند و هیچ یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمیگویند، و (آنگاه که میگویند) درست میگویند! (38)
آن روز حق است; هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش برمیگزیند! (39)
و ما شما را از عذاب نزدیکی بیم دادیم! این عذاب در روزی خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهای خود فرستاده میبیند، و کافر میگوید: «ای کاش خاک بودم (و گرفتار عذاب نمیشدم)!» (40)
SURA 79. Naziat, or Those Who Tear Out
1. By the [angels] who tear out [the souls of the wicked] with violence;
2. By those who gently draw out [the souls of the blessed];
3. And by those who glide along [on errands of mercy],
4. Then press forward as in a race,
5. Then arrange to do [the Commands of their Lord],
6. One Day everything that can be in commotion will be in violent commotion,
7. Followed by oft-repeated [commotions]:
8. Hearts that Day will be in agitation;
9. Cast down will be [their owners'] eyes.
10. They say [now]: "What! shall we indeed be returned to [our] former state?
11. "What! - when we shall have become rotten bones?"
12. They say: "It would, in that case, be a return with loss!"
13. But verily, it will be but a single [Compelling] Cry,
14. When, behold, they will be in the [full] awakening [to Judgment].
15. Has the story of Moses reached thee?
16. Behold, thy Lord did call to him in the sacred valley of Tuwa:-
17. "Go thou to Pharaoh for he has indeed transgressed all bounds:
18. "And say to him, 'Wouldst thou that thou shouldst be purified [from sin]?-
19. "'And that I guide thee to thy Lord, so thou shouldst fear Him?'"
20. Then did [Moses] show him the Great Sign.
21. But [Pharaoh] rejected it and disobeyed [guidance];
22. Further, he turned his back, striving hard [against Allah].
23. Then he collected [his men] and made a proclamation,
24. Saying, "I am your Lord, Most High".
25. But Allah did punish him, [and made an] example of him, - in the Hereafter,
as in this life.
26. Verily in this is an instructive warning for whosoever feareth [Allah].
27. What! Are ye the more difficult to create or the heaven [above]? [Allah]
hath constructed it:
28. On high hath He raised its canopy, and He hath given it order and
perfection.
29. Its night doth He endow with darkness, and its splendour doth He bring out
[with light].
30. And the earth, moreover, hath He extended [to a wide expanse];
31. He draweth out therefrom its moisture and its pasture;
32. And the mountains hath He firmly fixed;-
33. For use and convenience to you and your cattle.
34. Therefore, when there comes the great, overwhelming [Event],-
35. The Day when man shall remember [all] that he strove for,
36. And Hell-Fire shall be placed in full view for [all] to see,-
37. Then, for such as had transgressed all bounds,
38. And had preferred the life of this world,
39. The Abode will be Hell-Fire;
40. And for such as had entertained the fear of standing before their Lord's
[tribunal] and had restrained [their] soul from lower desires,
41. Their abode will be the Garden.
42. They ask thee about the Hour,-'When will be its appointed time?
43. Wherein art thou [concerned] with the declaration thereof?
44. With thy Lord in the Limit fixed therefor.
45. Thou art but a Warner for such as fear it.
46. The Day they see it, [It will be] as if they had tarried but a single
evening, or [at most till] the following morn!