بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿النجم، 0﴾
وَ النَّجْمِ إِذَا هَوَى (1)
سوگند به اختر [ قرآن ] چون فرود مىآید ،
﴿النجم، 1﴾
مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَ مَا غَوَى (2)
[ که ] یار شما نه گمراه شده و نه در نادانى مانده ;
﴿النجم، 2﴾
وَ مَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى (3)
و از سر هوس سخن نمىگوید .
﴿النجم، 3﴾
إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْیٌ یُوحَى (4)
این سخن بجز وحیى که وحى مىشود نیست .
﴿النجم، 4﴾
عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى (5)
آن را [ فرشته ] شدید القوى به او فرا آموخت ،
﴿النجم، 5﴾
ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى (6)
[ سروش ] نیرومندى که [ مسلّط ] درایستاد .
﴿النجم، 6﴾
وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى (7)
در حالى که او در اُفق اعلى بود ;
﴿النجم، 7﴾
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى (8)
سپس نزدیک آمد و نزدیکتر شد ،
﴿النجم، 8﴾
فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى (9)
تا [ فاصلهاش ] به قدرِ [ طول ] دو [ انتهاى ] کمان یا نزدیکتر شد ;
﴿النجم، 9﴾
فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى (10)
آن گاه به بندهاش آنچه را باید وحى کند ، وحى فرمود .
﴿النجم، 10﴾
مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى (11)
آنچه را دل دید انکار [ ش ] نکرد .
﴿النجم، 11﴾
أَ فَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا یَرَى (12)
آیا در آنچه دیده است با او جدال مىکنید ؟
﴿النجم، 12﴾
وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى (13)
و قطعاً بار دیگرى هم او را دیده است ،
﴿النجم، 13﴾
عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى (14)
نزدیک سدرة المنتهى ;
﴿النجم، 14﴾
عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى (15)
در همان جا که جنّة المأوى است .
﴿النجم، 15﴾
إِذْ یَغْشَى السِّدْرَةَ مَا یَغْشَى (16)
آن گاه که درخت سدر را آنچه پوشیده بود ، پوشیده بود .
﴿النجم، 16﴾
مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَ مَا طَغَى (17)
دیده [ اش ] منحرف نگشت و [ از حدّ ] درنگذشت .
﴿النجم، 17﴾
لَقَدْ رَأَى مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَى (18)
به راستى که [ برخى ] از آیات بزرگِ پروردگار خود را بدید .
﴿النجم، 18﴾
أَ فَرَأَیْتُمُ اللاَّتَ وَ الْعُزَّى (19)
به من خبر دهید از لات و عزّى ،
﴿النجم، 19﴾
وَ مَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى (20)
و منات آن سوّمینِ دیگر ،
﴿النجم، 20﴾
أَ لَکُمُ الذَّکَرُ وَ لَهُ الْأُنْثَى (21)
آیا [ به خیالتان ] براى شما پسر است و براى او دختر ؟
﴿النجم، 21﴾
تِلْکَ إِذاً قِسْمَةٌ ضِیزَى (22)
در این صورت ، این تقسیمِ نادرستى است .
﴿النجم، 22﴾
إِنْ هِیَ إِلاَّ أَسْمَاءٌ سَمَّیْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَ آبَاؤُکُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ مَا تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَ لَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى (23)
[ این بتان ] جز نامهایى بیش نیستند که شما و پدرانتان نامگذارى کردهاید [ و ] خدا بر [ حقّانیت ] آنها هیچ دلیلى نفرستاده است . [ آنان ] جز گمان و آنچه را که دلخواهشان است پیروى نمىکنند ، با آنکه قطعاً از جانب پروردگارشان هدایت برایشان آمده است .
﴿النجم، 23﴾
أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّى (24)
مگر انسان آنچه را آرزو کند دارد ؟
﴿النجم، 24﴾
فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَ الْأُولَى (25)
آن سرا و این سرا از آن خداست .
﴿النجم، 25﴾
وَ کَمْ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ لاَ تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئاً إِلاَّ مِنْ بَعْدِ أَنْ یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ یَشَاءُ وَ یَرْضَى (26)
و بسا فرشتگانى که در آسمانهایند [ و ] شفاعتشان به کارى نیاید ، مگر پس از آنکه خدا به هر که خواهد و خشنود باشد اذن دهد .
﴿النجم، 26﴾