بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿القمر، 0﴾
اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ (1)
نزدیک شد قیامت و از هم شکافت ماه .
﴿القمر، 1﴾
وَ إِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَ یَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ (2)
و هر گاه نشانهاى ببینند روى بگردانند و گویند : « سحرى دایم است . »
﴿القمر، 2﴾
وَ کَذَّبُوا وَ اتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ وَ کُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ (3)
و به تکذیب دست زدند و هوسهاى خویش را دنبال کردند ، و [ لى ] هر کارى را [ آخر ] قرارى است .
﴿القمر، 3﴾
وَ لَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ (4)
و قطعاً از اخبار ، آنچه در آن مایه انزجار [ از کفر ] است به ایشان رسید .
﴿القمر، 4﴾
حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ (5)
حکمت بالغه [ حقّ این بود ] ، ولى هشدارها سود نکرد .
﴿القمر، 5﴾
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَیْءٍ نُکُرٍ (6)
پس ، از آنان روى برتاب . روزى که داعىِ [ حق ] به سوى امرى دهشتناک دعوت مىکند ،
﴿القمر، 6﴾