بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿المنافقون، 0﴾
إِذَا جَاءَکَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّکَ لَرَسُولُهُ وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَکَاذِبُونَ (1)
چون منافقان نزد تو آیند گویند : « گواهى مىدهیم که تو واقعاً پیامبر خدایى . » و خدا [ هم ] مىداند که تو واقعاً پیامبر او هستى ، و خدا گواهى مىدهد که مردم دوچهره سخت دروغگویند .
﴿المنافقون، 1﴾
اتَّخَذُوا أَیْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ (2)
سوگندهاى خود را [ چون ] سپرى بر خود گرفته و [ مردم را ] از راه خدا بازداشتهاند . راستى که آنان چه بد مىکنند .
﴿المنافقون، 2﴾
ذٰلِکَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لاَ یَفْقَهُونَ (3)
این بدان سبب است که آنان ایمان آورده ، سپس به انکار پرداختهاند و در نتیجه بر دلهایشان مهر زده شده و [ دیگر ] نمىفهمند .
﴿المنافقون، 3﴾
وَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ تُعْجِبُکَ أَجْسَامُهُمْ وَ إِنْ یَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ یَحْسَبُونَ کُلَّ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى یُؤْفَکُونَ (4)
و چون آنان را ببینى ، هیکلهایشان تو را به تعجّب وامىدارد ، و چون سخن گویند به گفتارشان گوش فرا مىدهى گویى آنان شمعکهایى پشت بر دیوارند [ که پوک شده و درخور اعتماد نیستند ] : هر فریادى را به زیان خویش مىپندارند . خودشان دشمنند ; از آنان بپرهیز ; خدا بکشدشان ; تا کجا [ از حقیقت ] انحراف یافتهاند .
﴿المنافقون، 4﴾