بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الحاقة، 0﴾
الْحَاقَّةُ (1)
آن رخ دهنده .
﴿الحاقة، 1﴾
مَا الْحَاقَّةُ (2)
چیست آن رخ دهنده ؟
﴿الحاقة، 2﴾
وَ مَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ (3)
و چه دانى که آن رخ دهنده چیست ؟
﴿الحاقة، 3﴾
کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عَادٌ بِالْقَارِعَةِ (4)
ثمود و عاد ، آن حادثه کوبنده را تکذیب کردند .
﴿الحاقة، 4﴾
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ (5)
امّا ثمود به [ سزاى ] سرکشى [ خود ] به هلاکت رسیدند .
﴿الحاقة، 5﴾
وَ أَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ (6)
و امّا عاد ، به [ وسیله ] تندبادى توفنده سرکش هلاک شدند .
﴿الحاقة، 6﴾
سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَ ثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُوماً فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ (7)
[ که خدا ] آن را هفت شب و هشت روز پیاپى بر آنان بگماشت : در آن [ مدّت ] مردم را فروافتاده مىدیدى ، گویى آنها تنههاى نخلهاى میان تهىاند .
﴿الحاقة، 7﴾
فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِیَةٍ (8)
آیا از آنان کسى را بر جاى مىبینى ؟
﴿الحاقة، 8﴾