بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿عبس، 0﴾
عَبَسَ وَ تَوَلَّى (1)
چهره درهم کشید و روى گردانید ،
﴿عبس، 1﴾
أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى (2)
که آن مرد نابینا پیش او آمد ;
﴿عبس، 2﴾
وَ مَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى (3)
و تو چه دانى ، شاید او به پاکى گراید ،
﴿عبس، 3﴾
أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْرَى (4)
یا پند پذیرد و اندرز سودش دهد .
﴿عبس، 4﴾
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى (5)
امّا آن کس که خود را بىنیاز مىپندارد ،
﴿عبس، 5﴾
فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى (6)
تو بدو مىپردازى ;
﴿عبس، 6﴾
وَ مَا عَلَیْکَ أَلاَّ یَزَّکَّى (7)
با آنکه اگر پاک نگردد ، بر تو [ مسئولیّتى ] نیست .
﴿عبس، 7﴾
وَ أَمَّا مَنْ جَاءَکَ یَسْعَى (8)
و امّا آن کس که شتابان پیش تو آمد ،
﴿عبس، 8﴾
وَ هُوَ یَخْشَى (9)
در حالى که [ از خدا ] مىترسید ،
﴿عبس، 9﴾
فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى (10)
تو از او به دیگران مىپردازى .
﴿عبس، 10﴾
کَلاَّ إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ (11)
زنهار [ چنین مکن ] این [ آیات ] پندى است .
﴿عبس، 11﴾
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ (12)
تا هر که خواهد ، از آن پند گیرد .
﴿عبس، 12﴾
فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ (13)
در صحیفههایى ارجمند ،
﴿عبس، 13﴾
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ (14)
والا و پاکشده ،
﴿عبس، 14﴾
بِأَیْدِی سَفَرَةٍ (15)
به دست فرشتگانى ،
﴿عبس، 15﴾
کِرَامٍ بَرَرَةٍ (16)
ارجمند و نیکوکار .
﴿عبس، 16﴾
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَکْفَرَهُ (17)
کشته باد انسان ، چه ناسپاس است !
﴿عبس، 17﴾
مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ (18)
او را از چه چیز آفریده است ؟
﴿عبس، 18﴾
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19)
از نطفهاى خلقش کرد و اندازه مقرّرش بخشید .
﴿عبس، 19﴾
ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ (20)
سپس راه را بر او آسان گردانید .
﴿عبس، 20﴾
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21)
آن گاه به مرگش رسانید و در قبرش نهاد .
﴿عبس، 21﴾
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ (22)
سپس چون بخواهد او را برانگیزد .
﴿عبس، 22﴾
کَلاَّ لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23)
ولى نه ! هنوز آنچه را به او دستور داده ، به جاى نیاورده است .
﴿عبس، 23﴾
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ (24)
پس انسان باید به خوراک خود بنگرد ،
﴿عبس، 24﴾
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبّاً (25)
که ما آب را به صورت بارشى فرو ریختیم ;
﴿عبس، 25﴾
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقّاً (26)
آن گاه زمین را با شکافتنى [ لازم ] شکافتیم ;
﴿عبس، 26﴾
فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبّاً (27)
پس در آن ، دانه رویانیدیم .
﴿عبس، 27﴾
وَ عِنَباً وَ قَضْباً (28)
و انگور و سبزى ،
﴿عبس، 28﴾
وَ زَیْتُوناً وَ نَخْلاً (29)
و زیتون و درخت خرما ،
﴿عبس، 29﴾
وَ حَدَائِقَ غُلْباً (30)
و باغهاى انبوه ،
﴿عبس، 30﴾
وَ فَاکِهَةً وَ أَبّاً (31)
و میوه و چراگاه ،
﴿عبس، 31﴾
مَتَاعاً لَکُمْ وَ لِأَنْعَامِکُمْ (32)
[ تا وسیله ] استفاده شما و دامهایتان باشد .
﴿عبس، 32﴾
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33)
پس چون فریاد گوشخراش دررسد ;
﴿عبس، 33﴾
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ (34)
روزى که آدمى از برادرش ،
﴿عبس، 34﴾
وَ أُمِّهِ وَ أَبِیهِ (35)
و از مادرش و پدرش .
﴿عبس، 35﴾
وَ صَاحِبَتِهِ وَ بَنِیهِ (36)
و از همسرش و پسرانش مىگریزد ،
﴿عبس، 36﴾
لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ (37)
در آن روز ، هر کسى از آنان را کارى است که او را به خود مشغول مىدارد .
﴿عبس، 37﴾
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ (38)
در آن روز ، چهرههایى درخشانند ،
﴿عبس، 38﴾
ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ (39)
خندان [ و ] شادانند .
﴿عبس، 39﴾
وَ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ (40)
و در آن روز ، چهرههایى است که بر آنها غبار نشسته ،
﴿عبس، 40﴾
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41)
[ و ] آنها را تاریکى پوشانده است ;
﴿عبس، 41﴾
أُولٰئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)
آنان همان کافران بدکارند .
﴿عبس، 42﴾